Krujë, Krujë. Wat stom in twee blogs sluit ik af met de verkeerde stadsnaam. Maar goed het gaat hier ook niet om namen als Bakkeveen of Balk. De taal Albanees zou ik dan ook nooit gaan begrijpen. Je hebt, als je op vakantie bent, altijd wel na een paar dagen een paar basis woordjes door. Bijvoorbeeld bedankt en goedendag. Hier is het gewoon onmogelijk. Want naast dat het een moeilijke taal is, praten de meeste Albanezen niet erg duidelijk en lijkt het vaak dat ze mompelend zich door het leven communiceren. Die verwijten krijg ik zelf ook wel eens, maar dat is volgens mij bekend in elk goed huwelijk. Vandaag dus weer verplaatsen van Durrës naar Krujë. De bestemming is even een tussenstop. Er was namelijk nog wat ruimte in ons schema en deze plek met het hotel sprak ons wel even aan.
In de voorbereiding van onze trip hadden we begrepen dat de Albanees geen ontbijtmens is. Een goede kop koffie, die hier ook te vinden is, is veelal voldoende. De ontbijtjes die wij echter voorgeschoteld krijgen zijn veelal van uitgebreide aard en voorzien van alle culinaire hoekjes. Denk aan vlees, groen en brood, dat zit er allemaal bij. Ik ben bang dat ik na thuiskomst op trainingskamp moet, want thuis ben ik een echte Albanees. Overigens zal het ontbijt niet de enige schuldige zijn, het bier smaakt mij hier ook prima !
Dat er corruptie bestaat in Albanië, mag zelfs voor de meest wereldvreemde burger geen onbekende zijn. Het is zelfs een thema bij de toelating van Albanië tot de EU. Wij keken wel raar op dat het zelfs is toegeslagen in de reisbranche. Namelijk bij het verlaten van Sunrise Hotel Cameria in Durrës, kregen wij een presentje mee als we maar een goede recensie op booking.com zouden achterlaten. Achteloos deden wij mee in het spel van deze uiterst vriendelijke hoteleigenaar en stopte de auto weer vol voor een trip naar onze nieuwe bestemming.
Het is een klein stukje van Durrës naar Krujë en als je het schema ziet niet erg logisch. Zijn wij ook niet dus dat past mooi. Zoals al gezegd hadden we wat ruimte over en hadden gelezen over het toeristische plaatsje Krujë en het hotel Panorama was helemaal op papier top. Na de horizontale houding van gisteren op het strand was het ook wel weer even leuk om de bergen weer in te rijden. Ik was het nog niet verleerd.
Bij aankomst draaien we direct de garage in. Een hulpvaardige Albanees, beetje Louis de Funès type minus ze tanden, wijst ons de parkeerplaats. Geen probleem dat we nog niet zijn ingecheckt. Bij het openen van mijn deur staat de man een beetje in mijn aura. Daarbij gokt hij dat we Duitsers zijn. Gek, is ons nog nooit overkomen. Als het duidelijk is dat wij uit ‘Hollanda’ komen, kraamt de man de naam van Cruijff uit. De typering Louis de Funès en de verwijzing van Cruijff passen wel een beetje in dezelfde tijdsgeest. In mijn beleving zijn we toch al wat spelers verder, om maar te zwijgen over het feit dat maar weinig mensen nog weten wie Louis de Funès is.
Met zijn korte pootjes dartelt de man met onze koffers naar de lobby van het hotel. Plichtsgetrouw lopen wij achter hem aan. De aanblik van dit hotel is wel van grote statuur. Het lijkt allemaal tot in de puntjes verzorgd te zijn. Iets wat niet strookt met de fee, die wij moeten betalen voor de overnachting. De naam valt overigens ook goed te verklaren. Wat een groots uitzicht over de vallei. Zenuwachtig loop ik van de desk naar het uitzicht, denkend of ik nu al mij camera moet gaan pakken. Ik kan de intense drang nog weerstaan.
De kamer is inderdaad conform de verwachting. Wat ik ook lekker vind is dat de jongens eindelijk weer eens een kamer voor hun zelf hebben, ook al grenst hij direct aan onze kamer. Als ik zo terugdenk is dat sinds Tirana niet meer zo geweest. Als we uit de plofhouding zijn opgewerkt, bellen we even met het thuisfront. Dit is helaas een traditioneel belletje naar nicht Maddy, zij verjaart namelijk altijd in de vakantie. Is het niet dat we bellen uit Vietnam of Maleisië, dan nu weer uit Albanië. De brede glimlach op het scherm geeft maar weer eens aan dat ze onze vrije interpretatie van het verjaardagsliedje erg kan waarderen. Het was spat zuiver. In de beschrijving gelezen dat het dorpje aangrenzend aan het hotel voorzien is van leuke bazaar en, jawel speciaal voor Jesper, een kasteel. Met een snelle rechts gevolgd door nog een rechts, staan we inderdaad zo op de bazaar. Het is dan direct zichtbaar en zeer schattig om te zien dat de verkopers allemaal denken dat wij geïnteresseerd zijn in deze prularia. Daarbij lijken ze allemaal hetzelfde te verkopen. Leuk allemaal en mooi voor de plaatjes, maar niet voor ons. Het schoeisel, waar drie kwart van ons gezelschap op loopt, namelijk slippers, is slecht gekozen. Het authentiek pad van keien is spekglad. Zelf ik met mijn Cruijff gympies, glij geregeld weg. Gelukkig heeft niemand een blessure opgelopen.
Het straatje met winkels is erg leuk om doorheen te lopen, maar ook erg klein. Voor we het weten maken we ons al op voor het kasteel. Met wat gezucht en gesteun in mijn kielzog van de pubers, ga ik weer van links naar rechts om foto’s te maken. De uitzichten zijn prachtig hier, maar het kasteel valt enorm tegen. Daarom besluiten wij wat te gaan drinken bij Alba naast het kasteel. Op google heeft het goede reviews, maar wij vinden dit niks. De ober is niet service gericht. Het tafel laken zit vol met brandgaten en ziet bruin van het vet. En de ober verdwijnt als in een act van Hans Klok. Uitzicht ook hier is mooi.
In de verte zien we zelfs een paar helikopters het thema van het nieuws in werkelijkheid uitbeelden. Het zijn namelijk blus varianten, die wij water zien verplaatsen van het meer naar de rookpluimen in de verte. Voor zover ik kan zien en inschatten zijn deze branden niet zo erg als elders in Zuid-Europa. Als dan het wespenvolk onze lege blikjes heeft gevonden, besluiten wij hier niet te blijven eten. We verplaatsen onze hongerige buikjes naar een ander etablissement. Net waren we langs een restaurant gelopen met de naam Kroi. Ook deze heeft goede recensies, maar die durven wij niet meer te volgen. Echter bij het aanzien van prijs en pand, durven wij het aan. Hier eten wij enorm lekker. Ingrid en ik bestelde Lam in yoghurt uit de oven, je moet toch eens wat proberen. En gelukkig hebben wij dat gedaan. Het was erg lekker. Überhaupt alles was goed, maar vooral ook de service. Dikke gemeende vijf sterren review op Google.
Als we met bolle buiken teruglopen opper ik dat dit meer een culinaire rondreis is. Ingrid geeft mij gelijk. Het is ook niet zo gek. Je kunt hier makkelijk mijn zijn vieren eten en drinken voor rond de 35-40 euro. Wij zijn nu een week op weg en ik ben al menig keer verrast. Misschien een idee voor een programma format ‘Cooking with Albania’. Geef ik gratis weg John.
Beoordeling van Krujë is eigenlijk heel duidelijk. Geen tijd, overslaan. Maar wil je even genieten van de luxe van hotel Panorama en heerlijk eten bij Kroi, verblijf er dan een nachtje. Overigens ben je flexibel en durf je lang te wachten met boeken van overnachtingen, kan het tientallen euro’s besparen. Durrës en Krujë hebben wij laat geboekt en dat heeft zich uitbetaald. Soms meer dan 50% korting.
Morgen rijden we naar, eerst even goed kijken en checken, Pogradec. Dit ligt in het oosten bij het meer van Ohrid. Kijken wat we daar gaan beleven en natuurlijk eten.
Kush ha kush rri