Het schip bromt en het schip geeft pieptonen af in de vroege ochtend. Door de slaperigheid heen vergelijk ik het met een grote vrachtwagen die inpakeerd. De vergelijking is nog niet zo gek. Onze planning is om net na de grootste drukte uit te stappen. Dat we deze plaats, Genua, al kennen als cruise plaats helpt erg mee. Laten we deze laatste dag alsjeblieft genieten.
Hijgend met de handen op mijn knieën, zie ik het schip net vijf meter vanaf de kade wegvaren. Het vuur komt uit mijn oren. Gewoon het schip gemist, gewoon te laat. Niks geen gezellige avond op het cruiseschip schip, maar nu proberen om bij de volgende haven weer op het schip te kunnen komen. Te laat.
Het vaste land van Europa wordt vandaag weer aangedaan, Valencia, na dagen van zee en eilanden. Heel florissant is de aanlegsteiger niet. Tussen bergen van containers staat nu het flatgebouw wat de MSC Grandiosa heet. Het steekt enorm af tegen de grauwe achtergrond van roestige containers en fabrieksklare automobielen.
Deze reis dreigt in herhaling te vallen als in de ochtend de weersvoorspelling wordt gecheckt voor Ibiza stad. Voorbereid op wederom een nat pak en voeten dalen we het schip af. Vanaf het schip lijkt het een klein eindje naar het centrum. Maar goed, de meeste mensen op de kade lijken ook op mieren. Hoe is het vertrouwen in beide voorspellingen.
Vandaag geen hectiek van stad bezoeken. Vandaag geen lange wandelpartijen. Vandaag een dag op zee. Een maatschappij op water. Een economische bubbel op internationale wateren. En ook geen internet.