De kelder waar we ontwaken vult zih direct met negatieve klanken. Ondanks dat ik de nacht heb zien voorbij vliegen, hebben mijn kamergenoten een andere beleving. Het comfort van de bedden was niet van dien aard dat een ieder goed heeft kunnen slapen. Hoop niet dat het een tendens wordt voor de dag.
Redelijk in militaire precisie staan we buiten de deur. Tegenover is een bagagekluis en met een omweggetje, de juiste persoon moet gewoon google maps voor zijn neus hebben, ontdoen wij ons van de last. Op straat hangt een gespannen sfeer en al snel lopen wij in een stroom van mensen een richting op die wij misschien niet willen. Waar het gros van de meute een verlichting zoekt in de laatste reis van hij grote leider, zoeken wij vooral verlossing van de hongerige maag. Beetje naïef hopen we nog op logistieke ondersteuning van het busnetwerk, maar de benenwagen worst het.
Karsten, gelukkig, leidt ons naar een perfecte locatie voor ons ontbijt. Om ons heen blijft er een massa zich verplaatsen en ik kan het alleen maar koppelen aan de begrafenis van de paus. De jonge heren verorberen een brownie als Ingrid en ik een probeersel bestellen, die met meer dan goedkeuring van de bediende wordt uitgereikt. Het gaat om het gebakje van Rome. Room in een broodje, wat zich naar Nederlandse maatstaven laat typeren als een puddingbroodje.
Zigzaggend door de menigte proberen wij zo goed en kwaad als het kan zich voor te doen als echte toeristen. Stadstoeristen die niet voor de paus komen. Maar hoe we ook spartelen en draaien, er is bijna geen ontkomen aan. Heel Rome lijkt wel ingericht op de laatste reis van deze geestelijk leider.
Toch merk ik meer en meer dat de stad meer aantrekkingskracht heeft dan alleen de paus. Bij elke hoek, bij elke afslag komen we weer een grotere groep van toeristen tegen. Een oprechte vorm van massatoerisme waar de laatste tijd veel om te doen is. Ik ben in dat opzicht niet huichelachtig, want ik participeer ook mee aan deze term. Maar of het allemaal goed is.
De stad Rome ademt historie uit. Elk gebouw lijkt een puzzelstuk te zijn en inzichten te geven in de rijke rijke historie. Als je over de hoofden heen kijkt, is het een unieke stad. In slalom bezoeken we de hotspots. De Trevi fontein, voorzien van een scheidsrechterfluit van de bewakers, is een mooie trekpleister. Alleen het is er stervend druk. Met de ellebogen naar buiten gedraaid probeer ik iets van mijn persoonlijk space te bewaken. Het lukt alleen zelden.
Een belangrijke mijlpaal was vandaag wel het Colloseum. Helaas geen ruimte meer om deze aan de binnenkant te bezoeken, maar het is te iconisch om niet te bekijken. Het is daarbij echter vervelend dat de route van de paus hier ook liep. Anders was ik benieuwd of het dan ook zo druk zou zijn.
Vanaf het begin probeerde wij de route van de paus te ontlopen, maar zoals al aangegeven was daar geen beginnen aan. Als dan de omgeving doet vermoeden dat de wagen er aan komt, kan ik niet nalaten om de Gopro de lucht in te steken om te proberen een glimp van de pausmobiel op te vangen. Popie Jopie in mijn hoofd, alles compleet. Dat de auto meer de snelheid van de RB21 van Max heeft, dan de gemiddelde canta, verbaast ons allemaal.
Na dit tafereel struinen wij de stad nog af om dan via het Sint Pietersplein, wat werd daar gratis uitgedeeld, de koffers ophalen. De trein wordt gepakt naar het volgende hoofdstuk van deze trip, Civitavecchia. De havenplaats.
De trein arriveert 45 minuten later in deze plaats en dan zijn we als groep een beetje besluiteloos hoe wij het laatste stukje gaan verplaatsen. De taxi zet ons enige tijd later af bij ons geboekte appartement
Mijn hoop is dat de nachtrust beter ondersteunt wordt door de matrassen al hier dan in Rome. Het zou de gemoedsrust van een ieder beter doen. Dit benoem ik al fluitend, want ik was als enige genoeg uitgerust.
Meer dan 25.000 stappen, een mooie voorbereiding voor de cruise. Morgen de boot op en dan onder het genot van alle pracht en praal genieten van de volgende steden. Welke? Lees dat mooi maar morgen weer. Ik ga rusten, op een andere manier dan dat Franciscus vandaag is gaan doen. Ik hoop ook dat Rome tot rust komt, want toerisme moeten verwerken als vandaag, is niet gezond om dat elk weekend te doen. Trusten.