De havenplaats Civitavecchia heeft iets van een toeristische slag, maar wel één van een gedateerd format. Ik laat geen traan om het feit dat ik deze plaats snel zal verwisselen voor de luxe van het cruiseschip. Bij het ochtendgloren prijkt het blauwwitte logo van MSC aan de horizon van de haven. Hoewel horizon, eerder aan de hemel, zo hoog is dit schip.
De planologische opzet van de haven is niet direct duidelijk. Ook heeft onze vriend Internet niet een eenduidige instructie hoe het schip te benaderen. Avonturiers als wij zijn zetten we de benenwagen in pogen we te lopen naar het flatgebouw op zee. Als wij goed en kwaad vertrokken zijn met onze persoonlijke caravan van koffers, worden we aangesproken door een medewerker cruisegenoot. In ons enthousiasme en gefocuste blik op het schip, hadden we een kleine ingang naar verzamelplaats gemist. Aldaar konden we een shuttle bus pakken. Een bus met zijn origine uit Twente. Bleek later.
Met opluchting ervaar ik deze rit, want als de benenwagen deze route in lengte en karakter had moeten volharden, had de moed ver in mijn schoeisel gezonken.
De check-in gaar redelijk soepel. Na de plichtmatige foto lopen we tegen het schip aan. De ervaring om het schip van de kade te bewonderen, kan ik mij goed herinneren van twee jaar geleden. Met een klein beetje spanning bekijk ik het schip van boven to onder en van voor tot achter. GoPro en telefoon zorgen voor de geschiedschrijving.
Het is lastig te beschrijven wat je ziet als je het schip echt oploopt. Van een grijze grauwe kade afgezet met ongezellige hekwerk, loop je een hal in met Las Vegas-achtige verlichting. Het plafond van de galerij is namelijk volledig in LED en heet ons van harte welkom op de MSC Grandosia. Karsten merkt scherp op dat er dit keer geen dode pixels te bewonderen zijn. Op het vorige schip was dit echter wel het geval. Het moet je maar opvallen.
De eerste stapjes op een cruiseschip zijn altijd even zoeken. Na de galerij begeven wij ons naar de hutten, gewoon om even te kijken waar ze zitten. Echter blijkt dat de hutten al gereed zijn en als jonge wolven op hun prooi, graaien we de keycards van de deur en betreden wij onze binnenhut.
We laten onze tassen ploffen en gaan gestructureerd langs alle dekken. Echter ben ik soms nog steeds mijn oriëntatie kwijt. Ben ik nu voor of achter op het schip? In ieder geval snappen wij wel de lift. Dit proberen de Italianen in de lift ook duidelijk te maken als ze stop roepen als ze hun dek bereiken. Maar deze liften bestel je voor een dek en vertel je niet waar het heen moet. Hopelijk snappen ze nu dat ook. Het kan even duren alvorens je dat door hebt.
Het schip heeft veel hoekjes en gangetjes, die niet direct te doorgronden zijn. Het lijkt wel gezelliger en ruimer opgezet dan het vorige schip, World Europe. Meer door het ontbreken van een buiten galerij. Karsten heeft zijn arcade gevonden en zijn favoriete spel is voorradig. De tickets zullen weer door de ruimte vliegen.
Alles is weer grandioos en wij gaan ons wel vermaken aan boord. Bij het diner is het echter wel even wennen. De bediening is niet voorzien van de gewenste snelheid en daarnaast niet van de gewenste vriendelijkheid. In vergelijking tot de vorige keer. Achter ons zit een dame die de bediening tot waanzin drijft met haar bespottelijke verzoeken. Zo krijgt ze minimaal drie voorgerechten geserveerd, omdat de andere niet blijken te smaken. Wat een zielige vertoning. De hoofd ober kan zijn bedenkingen voor ons niet verborgen houden.
De avond wordt omlijst door een retro party op de galerij. Door deze plek is een ieder snel aangesloten en zelfs ik waag mij aan menig danspasje. De jongere van ons gezelschap hebben niet zo veel met muziek uit moeders tijd. Pech hebben ze.
Met een lekker gevoel zoeken we nog even het casino op, maar daar is het geluk niet geheel aan onze zijden. Hoewel Ingrid een deeltje goed maakt voor het gezelschap.
Morgen arriveren we in Palermo. Niet te vroeg dus lekker uitslapen. Ben benieuwd of de stad net zo grandioos is als dit schip. De verkenning van steden rondom het middellandse zee gebied is een reden waarom wij zo reizen. Tot morgen.