Vandaag geen hectiek van stad bezoeken. Vandaag geen lange wandelpartijen. Vandaag een dag op zee. Een maatschappij op water. Een economische bubbel op internationale wateren. En ook geen internet.
Ik heb op mijn knieën gebeden voor mooi weer. Want slecht weer en iedereen aan boord, dat is een slechte combi. We starten langzaam op en begeven ons in de cruise massa. De borden gevuld met eten worden door de buffet restaurant verplaatst zoekend naar een leeg tafeltje. Wij zijn met zijn tweeën en laten de mannen Vandaag hun eigen ritme verzorgen.
Daarna is het zoeken naar een vrij plekje. Het is daarbij duidelijk dat de overige cruise mensen ook een ander ritme hebben gevolgd. Alle bedjes zijn bezet met zonnebadende mensen of anders dan wel een handdoek. U kunt nu concluderen dat mijn gebeden zijn beantwoord.
De zon verwarmd de gemoedstoestand van de massa en hierdoor is de massa gelijk verdeeld. In compromis besluit ik alleen een kopje koffie te gaan drinken in de rustigste plek op het schip, de Sky Lounge. Het worden er uiteindelijk twee kopjes. De bediening is dan ook alert.
Mensen kijken is een feest op deze boot. Ze komen van heinde en ver en in verschillende smaken. In mijn hoofd vul ik vele details in over de mensen hun eigenschappen. Puur gebaseerd op hoe ze uit hun ogen kijken en hoe ze lopen. De referenties die ik maak zijn soms te leuk om mijn glimlach te kunnen onderdrukken.
In de middag is er dan toch wel een lichte paniek. Wij zijn iemand al een tijdje kwijt. Het lijkt op een dag uit mijn eigen jeugd. Geen internet en de chat van de MSC app die meer kuren vertoond dan een gemiddelde pandemie, zorgen er voor dat er geen visueel contact is met de jongste van het stel. Alle manschappen, drie sterk, proberen hem te traceren. Hij is niet op zijn favoriete plekjes, dus waar is hij gebleven.
Als de zoektocht gestaakt is en wij onder protest een drankje bestellen om een beetje bij te komen, komt de jongste enorm nonchalant aangewandeld. De paniek ebt weg met het nemen van een slok.
Er worden meer drankje genuttigd en een stel, Karsten en Ingrid, wagen een gokje met een bingo spel. Ik probeer hier en daar nog een biertje uit en speel patience met de meegebrachte kaarten.
Het avond eten gaat weer een stuk soepeler dan de dag ervoor. Het schouwspel van de staat chagrijn aan de tafel naast ons, begint komische vormen aan te nemen. Bij het drinken van de after diner koffie in de Sky Lounge, tuur ik stiekem op het grote scherm naar de halve finale Champions League. De eerste goal valt snel.
Bij het naderen van het einde van de dag maak ik nog vrienden met een ober in de Masters of the Sea. Fernando uit Brazilië, subliem Engels, is de vakkundige ober die mij voorziet van genoeg versnaperingen. Waggelend vind ik de hut terug. Morgen een nieuwe dag en dan wel weer vertier aan de kade. Morgen we are going to Ibiza, back to the Island.