Als je de kop zo leest en dan bedenkt dat we op een cruiseschip verblijven, doe je misschien het ergste vermoeden. Maar gelukkig ligt de waarheid ver weg van de verbeelding. Vandaag meren we voor het eerst aan en deze keer op Sicilië, Palermo om wat specifieker te zijn.
Het eerste ontbijt aan boord is weer even wennen. Het is namelijk niet het meest favoriete onderdeel van mij. Mensen als kippen zonder kop, proberen als landveroveraars hun gewenst ontbijt bij elkaar te verzamelen. Het is dan verbazingwekkend als ik sommige personen zie lopen met meerdere volle borden met voedsel. Ik vraag mij af of een Italiaanse oma van nog geen 1.60m dik allemaal wel kan verorberen. Het doet dan ook pijn aan mijn hart en ziel als ik vele borden nog volgestouwd zie verdwijnen naar de spoelkeuken. Deze ongekende hebzucht van deze mensen, is gewoon stuitend.
Over mijn bord met een paar chocolade croissants tuur ik door de grote raampartij over de stad Palermo. Als de panorama mesdag komt de stad op mijn binnen. Van links tot rechts zie gebouwen van ongeveer maximaal 5 verdiepingen en hier en daar breekt er een koepel door de blokkendoos van een kathedraal of ander gebouw met historie. Het samengepakte wolkendek laat ik mijn humeur niet te veel beïnvloeden. Wel wat ik straks aantrek.
Als om iets over elf uur het startsein gegeven wordt, loopt de lobby/galerij helemaal vol met mensen. Wij als gezelschap kiezen voor een iets relaxtere exit, wat wil zeggen, we wachten even.
Heel soepel verlaten wij het schip en zetten voet aan wal. In de georganiseerde meute die het schip verlaat, banen wij ons een weg langs tourguides, taxichauffeurs en andere proppers voor toeristische meuk. Terecht wordt opgemerkt door het gezelschap of het nu wel zo efficiënt is, omdat ons meerdere keren hetzelfde wordt aangeboden. Één keer nee-zeggen gaat bij de tiende keer echt niet in een ja veranderen.
Heel voorzichtig worden wij bevochtigd met hemelwater. Kleine druppeltjes, die nog weg worden gelachen door ons Hollanders. Maar hoe ze het ook voor elkaar krijgen, de verkopers met paraplu's schieten als ware paddenstoelen uit de grond. Traditioneel voor vandaag, verkopen we die ook nee.
Onze tourguide Ingrid heeft het doel ingesteld op het theater en de kathedraal van de stad. Niet geheel toevallig via de winkelstraat. Karsten, onze schaduw gids, heeft al een stop gevonden in de vorm van een Game Stop winkel. Pokemon is een levensstijl. Een andere winkel trekt ook onze aandacht, Alcott. Een merk waarvan in wel eens items in mijn kast heb neergelegd en voornamelijk in Italië te vinden is. Met een tasje gevuld met drie items verlaten we deze winkel. De vriendelijke winkelbediende in de deuropening verteld hoe blij ze zijn met de regen vandaag, het is inmiddels wat harder gaan regenen, want de komende maanden wordt het bloedheet en droog. Mooi voor jou vriend, maar ik loop nu mooi in deze unieke stad in oer-Hollands weer. Dat hadden we niet besteld.
Wij houden vol en trotseren de regen al waren we niet van suiker. Mijn net aangeschafte jasje is mooi waterdicht. Nog steeds weerstaan we de lokroepen van de paraplu verkopers en bereiken de prachtige kathedraal. Binnen gekomen geniet vooral ik van de goddelijke pracht en praal. Het goud glinstert mijn camera tegemoet. Zoals altijd, loop ik weer achteraan en krijg ik some verveelde blikken van de kopgroep.
Als dan echt elke steen op de foto en GoPro staat, verlaten we de kathedraal. Maar nu is de regen verandert in een waterstroom en wordt nu bijgestaan door donder en bliksem. Wij kijken elkaar aan, want toch nog maar even schuilen. Aangezien we niet de enige zijn met het lumineuze idee, staat wij samengepakt als haringen in een vat. Weemoedig kijken we naar de lucht en als het ongeveer 10 minuten later iets minder lijkt te regenen, wagen we de sprong.
Het lijkt inderdaad minder te regenen, want de druppels kletteren op mijn hoofd. Het water stroomt over het straatplaveizel en zoekt zijn weg naar de beperkte afvoer. Het regent er immers bijna nooit. De waterstroom heeft meer weg van een ontluikende rivier en zorgt voor natte voeten. In een slalom proberen we een weg te vinden via de meest droge plekjes. Alleen ze zijn er niet of ze zijn zeer zeer beperkt. Meeste is al bezet. In dit weer kunnen we niet blijven strompelen en daarom zoeken we de weg terug naar de haven.
Volgens sommige kiezen we voor een omweg, dit verbeterd het humeur niet. Naast mijn voeten, glijden ook de eerste druppels over de nek de rug op. Bij een klein cafeetje spotten we vier stoelen en ploffen daar neer. We doen ons tegoed en zoetige broodjes met dito vulling. Het stilt de aangewakkerde trek.
Na de korte pauze sprinten we haast terug naar het schip. De zoveelste paraplu verkoper geef ik een duidelijke nee. Want blijven bij ons standpunt, ooit een nee wordt geen ja. Veel cruisegenoten hebben hetzelfde idee als ons. Het is erg druk als we terug het schip op willen. Een natte illusie verder drogen we op en kleden we ons om.
De rest van de dag brengen wij door op het schip. Het is alleen vervelend dat de barretje nog niet open zijn en veel van de stoelen bezet zijn. Voor een potje pesten ploffen we neer bij het buffet. De drank willen we halen bij de poolbar, door de regen is het daar erg rustig, maar ik wist niet dat Ingrid en ik uit lucht bestaan. Alsof wij een fata morgana zijn worden we volledig genegeerd door het bedienend personeel. Wie mij kent, weet dat ik boos wordt, nou zeg maar kwaad. Maar zelf Ingrid vind dit belachelijk. Mijn expressie gaat misschien iets verder dan die van haar. Helemaal terecht? Ik laat het even in het midden.
Een verfrissende douche en de tijd doen mijn gemoedstoestand weer wat bedaren. Het eten gaat vandaag sneller en beter georganiseerd dan gister. Gelukkig. Na het eten gaan Ingrid en ik op zoek naar een plek om koffie te drinken. De Sky Lounge leek ons een goede optie. De plek is hartstikke mooi, lekker alleen voor adults, maar de bediening ook hier is niet correct georganiseerd. Door het lange wachten slaan wij de koffie over en hebben wij na 35 minuten eindelijk een drankje voor onze neus staan. Begrijp mij niet verkeerd, dit zijn nu twee negatieve ervaringen, maar die schrijven nou eenmaal lekker. Wij genieten echt. Zeker als wij ervaren dat onze buren in de Sky Lounge binnen 5 minuten een drankje hebben. Het kan dus wel.
Voor de gezelligheid worden de boys opgezocht. Waarom? Ik weet het ook even niet. Eerst gok is dan altijd de arcade. Bingo, Karsten staat achter zijn favoriete spel en heeft meer dan 1100 tickets voor hem liggen. Het spel waar hij mee bezig is, is niet voor hem, hij speelt nu voor een Italiaanse jongen. Hij wordt dus nu gewoon ingehuurd. Hij vindt het helemaal prima. Wij leveren even de tickets voor hem in, alleen worden we een beetje jaloers en met verbazing aangekeken door de passanten:" ja niet van ons hoor, onze zoon heeft deze gewonnen....". Of het hun wat aangaat.
In Masters of the sea, de pub aan boord en bekend van de vorige cruise, is de service wel van het meer dan gewenste niveau. De barman pakt ons en wij drinken een lekker drankje aldaar. Van natte voeten in de middag, naar een vochtige lever, het kan de spinn-off zijn van de nieuwe reclame voor MSC. Morgen een dagje op zee en geen internet. Dat is in de hedendaagse maatschappij toch bijna niet meer te bedenken. Ik pak dan misschien alleen mijn telefoon om dit te schrijven. Voor de rest in mijn zak. Schip Ahoy en tot morgen.