Het vaste land van Europa wordt vandaag weer aangedaan, Valencia, na dagen van zee en eilanden. Heel florissant is de aanlegsteiger niet. Tussen bergen van containers staat nu het flatgebouw wat de MSC Grandiosa heet. Het steekt enorm af tegen de grauwe achtergrond van roestige containers en fabrieksklare automobielen.
Er staat een gratis shuttle bus klaar. Deze heeft de dezelfde staat als de omgeving. Ik word niet heel geïnspireerd en ik loop niet warm voor deze stad, door deze voordeur. Krampachtig hou ik de stang in de bus vast, afgeladen bus, en hoop dat om elke bocht een prachtige stad opdoemt. De teleurstelling is elke keer weer groot.
Uitgestapt staan wij voor een passagiers terminal en worden de aanstormende taxi's in keurige banen geleid door de havenpolitie. Wij wachten, niet voor de eertse keer, op een uber. En niet voor de eerste keer is er verschil van inzicht over de opstapplaats. Gelukkig komt het altijd goed.
De beste man stuurt ons naar de Kathedraal La Sue. Door ons aangegeven natuurlijk. Alleen mist hij een afslag, hierdoor een mooi rondje van de zaak. De stad heeft gelukkig veel meer charme dan zijn haven. Het is daarbij misschien ietwat zonde, dat de ziel een beetje kabbelt door de feestdag 1 mei. Overal lijkt dit nog gevierd te worden, behalve bij ons.
In het oude centrum is er nog wel iets van leven in de brouwerij. We nemen dat lekker in ons op. Het park, wat als een lint door het centrum loopt, bezoeken wij even kort. Mooi dat deze stad deze kalmte en natuur een plek kan geven. Er staan alleen hier en daar kleine tentjes opgesteld. De analyse dat hier daklozen in verblijven lijkt mij sluitend te zijn.
De tijd was helaas tekort, maar het is een mooie vriendelijke stad. Een Uber brengt ons weer terug naar de troosteloze haven en dit verbeterd niet als we in een lange rij moeten aansluiten voor de shuttle naar het schip. In het gezelschap kan de één er beter mee omgaan dan de ander. Gelukkig verbeterd de frequentie van de arriverende bussen, waardoor wij snel weer in een volgepakte bus zitten.
Hiermee is het euvel van wachten in een rij niet achter de rug. In een tent worden we opgehokt om nog even door de security controle te gaan. Het gezelschap becommentarieert de inrichting en bedenkt allerhande betere oplossingen. Gelukkig staan we op de wal, want daar staan de beste stuurlui.
Het is nog vroeg dus genieten nog even lekker van de luxe van het schip. Uiteindelijke vind elk lid even zijn eigen tijdverdrijf. Om zeven uur scherp zitten we weer aan tafel. Arun, onze Indiaase ober, heeft een nieuwe assistent. Zo te zien uit dezelfde regio, maar nog niet ervaren. Wat ook weer op commentaar kan rekenen.
Een mooie dag met hier en daar wat verbeterpunten. Is het al niet de verbetering van de aanleg omgeving, wordt al aangewerkt, maar nu niet heel inspirerend. Dan wel de logistieke dienstverlening van de stad en MSC. Tot aan de snelheid van onze nieuwe assistent ober. Je moet toch wat. Morgen Marseille waar we ons licht verheugen op het aandoen van restaurant La Folle Epoque. Het restaurant waar we twee jaar geleden heerlijk hebben gegeten. Ik hoop alleen dat de logistieke afhandeling wel is verbeterd in deze Franse kustplaats. We gaan het zien.