Jesper ligt te klagen op zijn bed. "Nergens zo een slechte WiFi als in Jayleen hotel!" kraamt hij uit. Na een dag van veel lopen, volgens mijn telefoon ruim 25.000 stappen, liggen wij uitgeteld op bed. Een ieder probeert zo goed en zo kwaad zijn foto's te posten, te appen en het nieuws te lezen. Onderwijl kijkt Karsten gewoon YouTube filmpjes zonder problemen. Is hij niet het probleem? Iets wat ik maar niet zeg, aangezien die twee elkaar al te snel in de haren zitten. Het is net na middernacht.
Het voelt een beetje thuiskomen, zo een hotel waar je al bent geweest. Misschien niet het beste hotel qua standaarden als inrichting en vooral geur in de lift, Ingrid vindt het er stinken. Maar de locatie kan niet beter en zoals soms telt, kan dat het belangrijkste zijn.
Alsof wij op bezoek gaan bij een ver familielid, lopen wij de receptie binnen en melden ons. Helaas worden onze warme gevoelens niet beantwoord, want hij kan onze boeking niet vinden. Met een beetje blinde paniek kijken Ingrid en ik elkaar aan, is deze laatste boeking dan niet goed gegaan?
Volhardend begin ik te zoeken op mijn telefoon. Elke seconde dat ik niks kan vinden, wordt de paniek groter. Net op het moment dat ik klik op de gevonden boekingsbevestiging, zegt de man achter de balie, gevonden. Hij ziet er direct weer uit als mijn verloren verre oom.
De kamer is nog niet klaar en dat is begrijpelijk, want wij zijn erg vroeg. Even de bagage stallen en wij binnen met de eerste stapjes in deze stad. Een stad wat voelt als bekend,terwijl wij er maar enkele uren hebben kunnen doorbrengen.
Er is gekozen om gewoon even doelloos door een winkelcentrum te gaan lopen. Het heeft even twee voordelen. Ten eerste is het lekker koel, want jeetje wat is het hier heet in Singapore. En ten tweede zal ik hier minder fotograferen, aangezien het geen materiaal voor een fotoboek is.
Wij stuiten op Funan SG. Een winkelcentrum wat nog niet zo oud is. Dat is trouwens ook duidelijk te zien. Alles zit nog strak in de plamuur en het is voorzien van vele moderne standaarden. Het is overigens niet alleen een winkelcentrum, maar een belevingscentrum. De factoren die het illustreren zijn wel het fietspad wat er op de ochtenden doorheen loopt en de klimwand in het midden van het centrum.
Zoals gezegd lopen wij redelijk doelloos door het centrum. Echter zijn er veel shops met gadgets, verlekkerd loop ik dan ook rond. Zeer geïnteresseerd kijk ik naar een smartwatch,maar de prijs is niet veel interessanter dan in Nederland. Laat dan maar zitten.
Bij het verlaten van Funan zetten wij koers naar Bugit Mall. Op dat moment merken wij hoe goed gekoeld Funan was. De warmte valt als een verstikkende deken over ons heen en hierdoor redden wij Bugit niet. De keuze, niet geheel democratisch, wordt gemaakt om terug te strompelen naar Jayleen, ons hotel.
Kruipend komen wij over de drempel van het hotel, zegt de man achter de balie dat hij even gaat checken voor onze kamer. Helaas nog niet gereed, dus wachten wij uitgeput in de koelcel tot de kamer klaar is.
Als het bevrijdende woord valt, slepen wij ons naar boven en ploffen op de bedden. Er is bij de jongens nog wat strijd wie waar gaat slapen, maar dat lossen Ingrid en ik zeer ouderlijk op. "Jij de vorige keer, nu hij."
Het geplande rustuurtje worden er twee. De kids pruttelen wat over de WiFi, maar ik kan mijn ogen niet openhouden. Na een tijdje wordt ik wakker van dezelfde geluiden. Het gaat nogsteeds over de WiFi. Heb ik zo kort geslapen?
Dan rechten wij toch de ruggen en maken aanstalten om het hotel te verlaten voor wat eten en de shows bij Garden by the Bay, om 18.45, en Marina Bay, om half negen. In Funan hebben wij een food plein gezien en gaan daar naar toe. Het plein is op een andere manier gestructureerd dan wij gewend zijn van Maleisië. Waar in Maleisië georganiseerde chaos regeert,veel tafeltjes en tentjes met rennende bediende die het eten rondbrengen, heerst er hier in Singapore rust en regelmaat. Het begint al met bestellen. Niks via mond op mond, maar ingegeven via een digitale interface. Een bonnetje met cijfer komt uit de machine en dat nummer kan je volgen vinden de schermen. Beetje à la grote gele M. Het werkt perfect.
Het enige wat een beetje tegenvalt alhier is de airco. Deze staat op stand Eskimo met orkaankracht blazend. Het eerst tijdens deze vakantie klaagt het gezelschap over kou. Met wathaast wordt hierdoor het drinken naar binnen gewerkt en met opluchting de buitenlucht opgezocht. Even bijkomen.
Ferme stappen brengt ons naar deel twee. De show in Garden by the Bay. Het is een aardige tippel en aangezien er in drie weken tijd een geheel stadion is gebouwd, voor de parade van Singapore op 9 augustus, moeten wij omlopen naar de Gardens. In deze Gardens kan je bomen vinden. Klinkt logisch. Echter dit zijn gefabriceerde bomen met heel veel lichtjes. Per avond zijn er twee lichtshow en wij willen de eerste bezoeken.
Met perfecte timing, wij komen aan en de show begint, pikken wij de show mee. Het duurt enkele minuten tot een kwartier en Het is de moeite waard. Met muziek geïllustreerd dansen de lichtjes in de bomen van de ene naar de andere boom. Hoe kunstmatig het ook is, dat er veel mensen naar komen kijken is begrijpelijk.
Wij draaien ons om en sprinten na de show terug naar Marina Bay. Daar zal ook een show voltrekken, echter nu licht met fonteinen. Als wij aanlopen blijkt dat er al een show in afrondende fase is. Netjes wordt er een aankondiging gemaakt van de volgende show. Als echte toeristen bij een zwembad en handdoek onder de arm, pikken wij een plekje in voor de volgende show, in het midden vooraan.
Het duurt nog even alvorens de show begint, er is alleen genoeg te zien. De aangrenzende skyline aan het water is zo fotogeniek dat alle instellingen geprobeerd worden voor de mooiste foto. Daarnaast worden de nodige groepsfoto's gemaakt. De tijd gaat snel.
Achter ons is het plein goed volgelopen en er zit al gauw een grote groep achter ons. Aangezien wij staan, bestaat er even wat twijfel wat de etiquette is bij deze show. Zitten of staan? Als makke schapen laten wij ons leiden door de menigte achter ons. Op de bips door het hek kijken. Camera's in de aanslag.
De show begint en al zittend proberen wij de beste beelden te maken. Als dan links en rechts en achter ons mensen gaan staan, hebben wij schijt aan de eerder genoemde etiquette engaan ook staan. Nu hebben wij zeker de beste beelden.
De fontein show is mooier en indrukwekkender dan de bomen parade. Wij zijn blij dat dit van het lijstje af kan. Omdat er nog niet genoeg gelopen is vandaag, zetten wij koers naar het hotel. Daarvoor maken wij nog een pitstop aan de bay. Daarbij concluderen wij dat onze pitstop niet ver verwijderd is van de pitstop van de F1. De weg achter ons moet of se start zijn of de pitlane. Iets wat wij nog gaan checken. Onze grote F1 fan Jesper gaat nog op de foto.
Als volleerd gids leidt ik de groep naar het hotel. Natuurlijk nog even langs wat laatste hotspots. Zo moet de karakteristieke Leeuw aan de rand van de baai er nog wel even op. Ik lach innerlijk om de maffe capriolen die de Aziaten uithalen voor het beeld. Veelvuldig zie ik personen zo gepositioneerd staan of dat het lijkt dat de leeuw in hun mond spuugt. Het zal maar je fetisj zijn. Geef mijn portie maar aan fikkie. Denk ik dan.
Links, rechts en dan rechtdoor. Plots ben ik als gids niet helemaal meer op het spoor. Met behulp van de kaart, meegenomen bij e receptie, komen wij met een kleine omweg thuis. Terug bij het begin. Afsluitend met dit begin. Waar wij beginnen zijn, eindigen wij ook de vakantie. Een volmaakt rondje Maleisië. Morgen nog paar kleine dingetjes bekijken en dan ophuis aan. Het is en was een mooie reis, maar ik ben blij om naar huis te gaan. Meer en meer omdat over twee weken een nieuw avontuur begint, waar ik ook over zal proberen te bloggen. Iets lagere frequentie, dat is zeker, maar dan neem ik jullie mee. Morgen meer daarover. Voor nu, ik ga slapen. Tot morgen.
Ps: Vreemde valuta is een raar fenomeen. Omschakelen is erg wennen. Vooral hier waar de grootheden en omrekenfactoren anders liggen. Scheelt een factor 3. Neem daarbij een volledige andere levensstandaard en alles is schreeuwend duur. Echter voor NL begrippen valt het op het einde dan toch wel weer mee.